Blod | Κάλφας Βασίλης | Η φιλοσοφία χθες και σήμερα - Πρώτο μάθημα

Blod | Κάλφας Βασίλης | Η φιλοσοφία χθες και σήμερα - Πρώτο μάθημα

Η ΓΗ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ

ο κωδικας ηθικης των Ινδιανων

Νίκος Γκάτσος ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ Μάνος Χατζιδάκις

Η διαφήμιση του Καλού Αλεξάνδρα Κορωναίου

Οι διαφημίσεις δεν ερμηνεύουν τον κόσμο, περιγράφουν όμως πώς θα έπρεπε να είναι ο κόσμος, προτείνοντας τρόπους ζωής και κώδικες συμπεριφοράς. Αυτό ακριβώς κάνει η νέα γενιά διαφημίσεων των πολυεθνικών επιχειρήσεων που, εκτός από προϊόντα, προωθούν στο κοινό και ιδεολογικά σχήματα προσαρμοσμένα στην εποχή της λιτότητας. Σε διαφήμιση γνωστής εταιρείας ένας νεαρός, ο οποίος υποδύεται τον πρόεδρό της, δηλώνει περιχαρής ότι βρήκε τη λύση στο αιώνιο πρόβλημα των νέων που δεν είναι άλλο από τις… άδειες τσέπες τους: ένα μπουκάλι αναψυκτικού που χωράει στην τσέπη και κοστίζει μόλις 60 λεπτά! Τόσο απλά η μαζική ανεργία των νέων εμφανίζεται ως διαχρονικό φαινόμενο, άσχετο δηλαδή με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Σε άλλη διαφήμιση μια νεαρή κοπέλα προσέχει τα παιδιά των γειτόνων της. Στο τέλος της ημέρας, η άνεργη (υποθέτω) νέα δέχεται τον τρυφερό εναγκαλισμό ενός από τα παιδιά. Η λεζάντα δηλώνει: «Δεν περιμένει τίποτα. Παίρνει όμως τα πάντα». Τα πάντα, εκτός από μισθό. Τα μηνύματα της επιχείρησης, η οποία με ποικίλους εκβιασμούς έχει θέσει εκτός εργασίας 1.400 ανθρώπους, δεν είναι παρά ένας ύμνος στο Καλό: Ολο και περισσότεροι δεν περιμένουν πια τίποτα. Ολο και περισσότεροι Ελληνες επιλέγουν το καλό. Πιστεύουμε σε ένα καλύτερο αύριο, κ.λπ. Η έννοια του Καλού κυριαρχεί όχι μόνο στις διαφημίσεις, αλλά και στον λόγο πολλών αστέρων του θεάματος και αρκετών εκπροσώπων των Γραμμάτων και των Τεχνών. Το Καλό ταυτίζεται με την ανιδιοτελή προσφορά, την αγόγγυστη φροντίδα των άλλων, την κοπιώδη προσπάθεια και το ομαδικό πνεύμα που αποδεικνύει ότι όλοι μαζί μπορούμε. Μπορούμε να υπερβούμε την κρίση και την εξαφάνιση του κράτους πρόνοιας με αλληλεγγύη και καλή διάθεση, με ελπίδα και χαμόγελο, με θετικά συναισθήματα και αγάπη, με προσωπικές θυσίες και αυταπάρνηση. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι η λιτότητα έχει και τα καλά της. Είναι μια ευκαιρία να ανακαλύψουμε την ανθρώπινη ουσία μας (εξ ορισμού καλή;), να έρθουμε σε ρήξη με το φαύλο παρελθόν και τον κακό μας εαυτό. Ποιο είναι άραγε το Κακό, από το οποίο καλούμαστε να ελευθερωθούμε; Οπως και σε άλλες εποχές, το Κακό ελλοχεύει στον υλικό κόσμο της ευμάρειας και της ευζωίας. Στις απολαύσεις αυτού του κόσμου παρασύρθηκαν οι απερίσκεπτοι εργαζόμενοι που καταλήφθηκαν μαζικά από καταναλωτική μανία και τόλμησαν να δοκιμάσουν τους απαγορευμένους καρπούς της αφθονίας. Το Κακό δεν είναι η άνιση κατανομή της εργασίας και του πλούτου. Το Κακό είναι ότι οι απλοί εργαζόμενοι κατέκτησαν δικαιώματα και δυνατότητες που μέχρι το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα αποτελούσαν προνόμιο όσων βρίσκονταν στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Οι κολασμένοι αυτής της Γης, εκτός από τα αγαθά που απορρέουν από το δικαίωμα στην εργασία (υγεία, μόρφωση, συνταξιοδότηση), απόλαυσαν και τα αγαθά του ελεύθερου χρόνου. Εκαναν διακοπές, ταξίδεψαν, διασκέδασαν. Κι εκεί που πίστεψαν πως μετά από αιώνες απάνθρωπης εκμετάλλευσης και σκληρών αγώνων όλα αυτά τούς ανήκουν, η καπιταλιστική κρίση ξέσπασε, το διάλειμμα τελείωσε, η ώρα της τιμωρίας και του μαρτυρίου έφτασε. Για τιμωρία και θυσίες δεν μιλούν άλλωστε και οι εταίροι μας από τον προτεσταντικό Βορρά; Το δίπολο «Καλό-Κακό», πυρήνας του χριστιανικού δόγματος (Θεός και διάβολος, παράδεισος και κόλαση, σωτηρία και τιμωρία), επανέρχεται σήμερα στο προσκήνιο διαμορφώνοντας μια νέα κουλτούρα. Από αυτή την πανάρχαια δεξαμενή αναπαραστάσεων και μύθων αντλούν την έμπνευσή τους οι επιχειρήσεις, οι οποίες, από τη μία, απολύουν μαζικά ή πληρώνουν μισθούς πείνας και, από την άλλη, προπαγανδίζουν το καλό. Συγχρόνως ωραιοποιούν την εικόνα τους και την εικόνα του κόσμου μας. Οταν οι άνθρωποι προσπαθούν, λέει μια διαφήμιση με ένα νεαρό ζευγάρι που δεν βρίσκεται ποτέ, καθώς ο άντρας δουλεύει μέρα κι η γυναίκα νύχτα, τότε οι εταιρείες πρέπει να προσπαθούν περισσότερο. Δεν έχουν σημασία τα κατακερματισμένα ωράρια, η επισφαλής εργασία, η ανεργία, τα 400 ευρώ τον μήνα, η στέρηση ελεύθερου και οικογενειακού χρόνου. Σημασία έχει που ο Γιώργος και η Αννα (το ζευγάρι της διαφήμισης) προσπαθούν μαζί να φτιάξουν κάτι καλό. Σταδιακά η συστηματική ενοχοποίηση των εργαζομένων από την εποχή τού «μαζί τα φάγαμε» έως σήμερα επιβάλλει την αλλαγή σκηνικού. Το βλέμμα αποστρέφεται τις απαισιόδοξες εικόνες της φτώχειας, οι οποίες αναστατώνουν τη σκέψη και προκαλούν ερωτήματα. Ο φακός εστιάζει τώρα στο φωτεινό χαμόγελο του Σάκη Ρουβά που αναδεικνύει τους ήρωες της καθημερινότητας, αυτούς που επιλέγουν την προσφορά «με αυταπάρνηση, χωρίς ανταπόδοση ή προσοχή». Το νέο reality διαφημίζεται ως «κοινωνική αποστολή μεγαλύτερη από την τηλεόραση!». Υπάρχει καμία αμφιβολία πως από τη στιγμή που η τηλεόραση αναλαμβάνει ιεραποστολικές δράσεις, το Καλό θα θριαμβεύσει για άλλη μια φορά; ………………………………………………………………………………… * Καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο

Η διαφήμιση του Καλού | Εφημερίδα των συντακτών

Η διαφήμιση του Καλού | Εφημερίδα των συντακτών

Ο ΗΛΙΟΣ Ο ΗΛΙΑΤΟΡΑΣ

Ανρί Ματίς

Ο Ανρί Ματίς (πλήρες όνομα Henri-Emile-Benoit Matisse, 31 Δεκεμβρίου 1869 – 3 Νοεμβρίου 1954) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους ζωγράφους του 20ου αιώνα. Θεωρείται ιδρυτής του καλλιτεχνικού κινήματος του φωβισμού καθώς και μία από τις σημαντικότερες μορφές της μοντέρνας τέχνης.

Ο Ματίς παράγει τους πρώτους του πίνακες επηρεασμένος από τα έργα των Σεζάν, Γκωγκέν, βαν Γκογκ, αλλά και από την παραδοσιακή ιαπωνική τέχνη. Η μεθοδολογία του περιλαμβάνει, σύμφωνα με τον ίδιο, αρχικά την ανεξάρτητη επεξεργασία επιμέρους στοιχείων του πίνακα και στο τελικό μόνο στάδιο την ανάμιξή τους για την παραγωγή της τελικής σύνθεσης. Η τεχνοτροπία του Ματίς είναι αυτή που χαρακτηρίζει το κίνημα των φωβιστών. Η θεματολογία του ήταν διανθισμένη συνήθως με έντονα, φωτεινά χρώματα και αποτελείται κυρίως από προσωπογραφίες, εσωτερικούς χώρους και θέματα νεκρής φύσης.

Φτωχοί άνθρωποι με πληγωμένο εγωισμό… | Εφημερίδα των συντακτών

Φτωχοί άνθρωποι με πληγωμένο εγωισμό… | Εφημερίδα των συντακτών

ΑΛΚΗ ΖΕΗ- ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Βιογραφικά στοιχεία Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της. Όταν άρχισε το σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και στη συνέχεια στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε από τα γυμνασιακά της χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Παράλληλα με το γράψιμο, αγωνίστηκε ενεργά για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Η συμμετοχή της σ’ αυτό τον αγώνα καθόρισε την προσωπική ζωή της. Από το 1952 μέχρι το 1964 έζησαν μαζί με τον άντρα της, το θεατρικό συγγραφέα Γιώργο Σεβαστίκογλου, σαν πολιτικοί πρόσφυγες στη Σοβιετική Ένωση, αρχικά στην Τασκένδη και ύστερα στη Μόσχα, όπου γεννήθηκαν και τα δυο παιδιά τους. Επέστρεψαν στην Ελλάδα το ’64 για να ξαναφύγουν το ’67 στο Παρίσι, όπου παρέμειναν μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '70 λόγω της δικτατορίας. Ο καθαρός τρόπος γραφής της, η γλωσσική αρτιότητα, η κριτική στάση απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις, το χιούμορ και η διεισδυτική ματιά στα γεγονότα, είναι τα χαρακτηριστικά των έργων της Άλκης Ζέη που το έχουν κάνει να αγαπηθεί από το ελληνικό και το ξένο αναγνωστικό κοινό. Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα , Το καπλάνι της βιτρίνας και Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου, συμπεριλαμβάνονται στα διαχρονικά ευπώλητα βιβλία (μπεστ σέλλερ) της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Εκτός από την Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα, τα βιβλία της απευθύνονται κυρίως στα παιδιά και τους εφήβους, πάντα όμως διαβάζονται με μεγάλη ευχαρίστηση και από τους ενήλικες. Εμπνέονται από προσωπικές της εμπειρίες υφαίνοντας την υπόθεσή τους παράλληλα με ιστορικά γεγονότα. Τα θέματα που πραγματεύονται είναι καθημερινά και πανανθρώπινα. Το Καπλάνι της βιτρίνας, το πρώτο της μυθιστόρημα, υπήρξε έργο - σταθμός για την ελληνική παιδική λογοτεχνία και θεωρείται πλέον ένα κλασικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας για παιδιά, με συνεχείς επανεκδόσεις από το 1963 που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα και πολλές μεταφράσεις και διακρίσεις στο εξωτερικό. Η Άλκη Ζέη αποτελεί πρέσβειρα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας στο εξωτερικό, καθώς το σύνολο του έργου της είναι μεταφρασμένο και κυκλοφορεί σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο. Η ίδια έχει επίσης μεταφράσει από τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα ρωσικά αρκετά βιβλία, ανάμεσα στα οποία έργα των Τζιάννι Ροντάρι και Βέρα Πανόβα. Σημαντικά βραβεία και διακρίσεις: 1970 ALSC Mildred Batchelder (Η.Π.Α.) για Το καπλάνι της βιτρίνας 1974 ALSC Mildred Batchelder (Η.Π.A.) για το Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου 1980 ALSC Mildred Batchelder (Η.Π.A.) για το Κοντά στις ράγιες 1992 Κρατικό Βραβείο βιβλίου για παιδιά (ΕΛΛΑΔΑ) για το Θέατρο για παιδιά 2002 Βραβείο Acerbi (ΙΤΑΛΙΑ) για το Η αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα 2003 Βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος του ΚΥΚΛΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ για το Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της 2003 Βραβείο εφηβικού μυθιστορήματος του περιοδικού «διαβάζω» (ΕΛΛΑΔΑ) για το Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της Υποψήφια για το Βραβείο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 2004 Υποψήφια για το Βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν 2004 2005 Βραβείο Βιβλιοφάγων (ΓΑΛΛΙΑ) για το Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της 2007 Βραβείο Άντερσεν – Ο κόσμος της παιδικής ηλικίας (ΙΤΑΛΙΑ) για Το καπλάνι της βιτρίνας Υποψήφια για το Βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν 2009 2010 Βραβείο Νέων Ευρωπαίων (ΓΑΛΛΙΑ, Παν/μιο Λυών) για το Ο ψεύτης παππούς 2010 Βραβείο Κώστα & Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της 2012 Ανακυρήσσεται επίτιμη διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κύπρου

Είσοδος

Επιμέλεια ύλης © BookBoom.grΦιλοξενία & τεχνική υποστήριξη © DynamicSite.gr